Discoursanalyse is een verknipte bezigheid. Ik sluit me aan bij Christoph Sauers opvatting dat het discoursbegrip uitzicht biedt op veelvormigheid. Maar de inlijving van dit begrip in een analyse-opstelling heropent tegelijk de speurtocht naar eenduidigheid. 'Post-filosofische' discourstheorieën vertroebelen de helderheid die door analyse wordt nagestreefd. Ze maken het ideaal van helderheid steeds minder aanvaardbaar. Begrippen als discours, taalsysteem, taalspel enz. onderstrepen daartegenover het doorslaggevende belang van doorkruisingen, relaties, verschillen, verwevenheden in de 'tekst'. Dit is iets wat steeds niet in analyse te vangen valt, omdat ook de analyserende tekst zich in dit spel van verhoudingen verknoopt. Je kunt er niet voorlopig naast gaan staan om de analyse toch nog te laten slagen. Dit noopt tot een radicalisering van (post-)moderne analyse-opvattingen.
Niels Helsloot
