Nietzsches visie op wetenschap is een directe weerslag van zijn verbondenheid met de filologie. Dit vakgebied richt zich op taal en heeft een blinde vlek voor ervaringen die niet in taal uit te drukken zijn. Die keerzijde van de filologie beleefde Nietzsche in muziek, de kunst van de muzen. Daarin herkende hij de bewegingen van zijn gemoed [Stimmungen, Launen, Neigungen]. Via de filologie nam hij afstand van die stemmingen, die hem vaak zwaar vielen. Maar tegelijk bleef hij steeds proberen om filologie met muziek te verbinden.